Świętość jest przymiotem Bożym i pochodzi wyłącznie od Niego. A ponieważ Bóg jest świętym Ojcem, toteż święte jest Jego Imię.
Święte są wszystkie trzy Osoby Boże - Ojciec, Syn i Duch - które tworzą razem Trójcę Świętą. I dlatego Jezus Chrystus, Syn Boży poczęty z Ducha Świętego, nazywany jest „Świętym Boga”. Ale święte jest też wszystko, co jest z Bogiem powiązane, a więc i Prawo, i Przymierze, i lud Boży – czyli Kościół - i wszelakie miejsca oraz osoby. Uczestnictwo w Jego świętości jest więc udziałem każdego chrześcijanina. To właśnie świętość powinna być celem życia każdego człowieka wierzącego, tzn. zabieganie o uświęcenie siebie, świata i wszelkich rzeczywistości stworzonych. Jak zostać świętym? Najpewniejszą drogą jest praktykowanie rad ewangelicznych, co usiłują czynić od wieków mniszki i mnisi żyjący w rozmaitych wspólnotach zakonnych.
Jako dzieci Boże wszyscy jesteśmy powołani do świętości, na własnej – wyznaczonej nam przez Boga – drodze życia. Wszyscy więc uczestniczymy w świętości Bożej, której nie należy postrzegać jako niedościgłego wzoru, bo jest to powołanie powszechne. Rozumie się je, jako pełnię chrześcijańskiego życia. Przypomina o tym piąty rozdział soborowej Konstytucji dogmatycznej o Kościele, w którym świętość nazywana jest – za św. Tomaszem z Akwinu - doskonałą miłością. Czyli chrześcijanin to człowiek święty, bo już w chwili chrztu otrzymał Ducha Świętego. I ma obowiązek dążyć do pogłębienia świętości, ponieważ z otrzymaną łaską należy współpracować. W jaki sposób? Przez modlitwę i przyjmowanie sakramentów, odrzucając wszystko co prowadzi do grzechu i otwierając się na działanie Boga. Jest to bowiem zadatek świętości, a naszym zadaniem jest go w ciągu życia na ziemi rozwijać.
Uświęcamy się wypełniając sumiennie codzienne obowiązki płynące z naszego stanu, a także przez rzetelną naukę i pracę. Wznosząc je - przez wzbudzenie odpowiedniej intencji - do Boga. W ostateczności dążenie do świętości oznacza zawsze ukierunkowanie na dobro moralne. I dlatego tak bardzo podziwiamy ludzi świętych, bowiem zdołali oni w swoim życiu osiągnąć nadzwyczajną dobroć moralną. W przypadku osób znanych, zwieńczeniem uświęconego życia może być oficjalny akt ogłoszenia ich przez Kościół błogosławionymi i świętymi.
Ale na kartach Dziejów Apostolskich świętymi nazywani są właściwie wszyscy wyznawcy Chrystusa, a i św. Paweł, Apostoł Narodów, właśnie tak często nazywa adresatów swoich listów. A przecież pisał je nie do osób zmarłych, tylko do żyjących. Święci Pańscy często podkreślali, że świętość jest doskonałą zgodnością woli ludzkiej z wolą Bożą. Sługa Boży Jan Paweł II podczas swego długiego pontyfikatu realizował dzieło ewangelizacji świata poprzez świętych, stając się największym w dziejach Kościoła promotorem powszechnej świętości. Wierzył, że świętość jest dla każdego chrześcijanina. Uważał, że to właśnie święci są siłą Kościoła, bo uczynili prawdę Chrystusa własną prawdą, a dzieje ludzkości są historią świętości.
Autor: Michał Gryczyński