Szczepan pełen łaski i mocy

Siedmiu sprawiedliwych
Historię Szczepana zapisał św. Łukasz w Dziejach Apostolskich. Czytając kolejne rozdziały tej księgi dowiadujemy się, że wzrastała liczba tych, którzy dzięki świadectwu apostołów uwierzyli w Jezusa. Coraz więcej mieszkających i przebywających w Jerozolimie przyjmowało chrzest. Wspólnota, którą nazywamy Kościołem, rozrastała się. Naśladowcy Chrystusa, zgodnie z Jego nauką, chcieli żyć inaczej. Wyróżniało ich to, że wzajemnie sobie pomagali i otaczali szczególną troską biednych, samotnych i chorych. Mimo wielkiej wrażliwości na bliźnich, pierwszych chrześcijan, nie udało się im uniknąć problemów i nieporozumień. Dwoje z nich, Ananiasz i Safira, nie chciało postępować uczciwie, dlatego ponieśli surową karę. Niektórzy mieli pretensje do apostołów, że nie traktuje się wszystkich sprawiedliwie. Żeby temu zaradzić wybrano siedmiu uczniów, którym zlecono zadanie opieki nad potrzebującymi. Szukano takich, którzy cieszyli się dobrą opinią, mądrych i posłusznych działaniu Ducha Świętego. Autor Dziejów Apostolskich zapisał imiona powołanych: Filip, Prochor, Nikanor, Tymon, Parmenas, Mikołaj i Szczepan. Jego wymieniono jako pierwszego. Św. Łukasz zaświadcza, że był człowiekiem pełnym wiary i Ducha Świętego.

Więcej w grudniowym numerze „KnC – Króluj nam Chryste” pisze ks. Patryk A. Nachaczewski
 
Zadanie ks. Patryka
Poszukaj informacji dotyczących powołania diakońskiego w Kościele. Jakie funkcje spełniają diakoni podczas liturgii?

fot. Renata Sedmakova/Adobe Stock