Mam tę zaletę, że umiem się z siebie śmiać!

Rozmawia Michał Bondyra
Doświadczył Ksiądz żartów ze strony służby liturgicznej?
– Ci to dopiero mają pomysły! W jednej z parafii w Warszawie był taki ministrant, który poszedł nawet potem do seminarium, którego finalnie nie skończył. Ale nie o tym. On wrzucił do trybularza… kapiszony! Ksiądz zasypuje kadzidło, a ono zaczyna strzelać! Ksiądz w białej gorączce, a chłopak tylko się śmieje!
Mnie też wkręcili. Byłem wtedy proboszczem w parafii w Ostrówku, robię puryfikację i wyczuwam, że ta woda jest jakaś dziwna. Aż mnie na wymioty zbiera. Po Mszy pytam chłopaków, co z tą wodą. A ci nic. Wreszcie jeden nie wytrzymał i się wysypał, że do tej wody trochę oliwy ze świec nalali. „Proszę księdza tak nam kapnęło” – śmieją się. Ja ich ochrzaniam, a w duchu cieszę się, że w tych chłopakach życie jest!
 
Skąd u Księdza ten humor w ponadprzeciętnych dawkach?
– Zarówno mama, jak i tata mieli poczucie humoru. Ale największe miał tata. Byłem wychowany w radosnej atmosferze. Myśmy sobie z braciakami – a czterech nas było, ciągle jakieś psikusy robili.
Poza tym oprócz sportu zawsze lubiłem oglądać kabarety. Wtedy to był kabaret Dudek, potem Marcin Daniec. Byłem na jego występach ponad 20 razy i mieliśmy okazję poznać się osobiście. Mnie jego poczucie humoru bardzo odpowiadało i później już jako ksiądz na pielgrzymkach, rekolekcjach, wyjazdach w autokarze, gdy było kilka wolniejszych chwil, opowiadałem w jego stylu anegdoty.

więcej w kwietniowym "KnC - Króluj nam Chryste" ks. Bogusław Kowalski w rozmowie z Michałem Bondyrą

fot. ks. P. Pierzchała