(Nie)ujawnione zakonne tajemnice

Rozmawia Michał Bondyra

Czy zakonnicy mają jakieś kieszonkowe?
– Tak, każdy z braci dostaje kieszonkowe, ale ono jest bardzo małe. Jeśli komuś zniszczą się buty albo wytrą spodnie, to o pieniądze na ich zakup trzeba prosić przełożonego. Może się zdarzyć, że przełożony od razu ich nie da, bo zakon ma inne wydatki, wtedy na te pieniądze trzeba poczekać czasem tydzień lub dwa. Czasem zdarza się, że brat dostaje pieniądze z zewnątrz na konkretny cel, na przykład na spodnie. Wtedy też musi o tym powiedzieć gwardianowi, a ten musi wyrazić zgodę na ich użycie.
 
Skąd przełożony ma pieniądze?
– To jest wspólna kasa zakonu. Każdy brat, który zarabia na zewnątrz, oddaje wszystko do wspólnej puli. Jak w domu. To ze wspólnych pieniędzy opłacamy rachunki, robimy inwestycje, rozliczamy się też z kurią.
 
Czy zakonnicy wciąż zadają sobie kary cielesne?
– Dziś się nie biczujemy, nie nosimy też włosiennicy [szorstka szata nakładana na gołe ciało po to, by sprawiać noszącemu ją ból – przyp. MB]. Słowem, często biczuje nas świat. Ale umartwianie się, post wciąż jest potrzebny i praktykowany. Święty Franciszek przyszedł czynić pokutę, a nasi pierwsi bracia zwani byli pokutnikami. To gdzieś pracuje w moim wnętrzu i robiąc rachunek sumienia, zawsze zastanawiam się, czy wystarczająco dużo się umartwiałem?

więcej w lutowym numerze "KnC - Króluj nam Chryste"
o. Masseo Senczek OFM w rozmowie z Michałem Bondyrą

fot. arch.pryw. o.M. Senczka