Błogosławieństwo końcowe

Czasami podczas Mszy św. jest mi smutno. Najczęściej wtedy, gdy widzę ludzi opuszczających kościół po Komunii św., a przed końcowym błogosławieństwem. Nie osądzam ich, bo zdaję sobie sprawę, że są rzeczy, o których nie wiem, a które zmuszają ich do wcześniejszego wyjścia z kościoła. Pytania, które nieraz słyszę: „Czy taki skrócony udział we Mszy św. się liczy?”, „Czy taka Msza jest ważna?”, wskazują na próbę dzielenia liturgii na to, co istotne i mniej ważne. Takie podejście prowadzi później do postępowania, zgodnie z którym na Mszę św. można się spóźnić lub wyjść z niej wcześniej, bo obrzędy zarówno rozpoczęcia, jak i zakończenia do tych najważniejszych nie należą.

więcej w majowo-czerwcowym KnC - Króluj nam Chryste
ks. Jakub Dębiec

fot. jorsivo/Fotolia.com
 
Zadanie księdza Jakuba
W tekście wspomniałem o modlitwach nad ludem. Odszukajcie je w mszale i zapoznajcie się z treścią niektórych z nich. Czytając rubryki (tekst wydrukowany na czerwono), napiszcie, jak kapłan prawidłowo powinien wypowiedzieć modlitwę nad ludem. Poproście waszych duszpasterzy, aby kiedyś na zakończenie Mszy św. odmówili modlitwę nad ludem, korzystając z możliwości, którą daje mszał.
 
Słowniczek

• Uroczyste błogosławieństwo – to błogosławieństwo, którego kapłan może użyć na zakończenie Mszy św. w określone dni lub w określonych czasach. Składa się ono z kilku formuł. Może je poprzedzić zachęta do pochylenia głowy.

Ciekawostka: zwróćcie uwagę na różnice między błogosławieństwem pontyfikalnym – biskupim na zakończenie Mszy św. a takim, którego udziela „zwykły” ksiądz. Polegają one nie tylko na dodatkowych wezwaniach i odpowiedziach, ale i na tym, że biskup kreśli znak krzyża trzykrotnie, a ksiądz lub diakon tylko raz.