Trzy dni tajemnicy naszego zbawienia

Wielki Czwartek: Jezus oparciem dla kapłana

Pan Bóg pozwolił, a dobrzy ludzie pomogli, bym w tym roku pod koniec stycznia przeżył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Podczas pełnej duchowych wrażeń wyprawy odprawiałem też Mszę św. w Jerozolimie, w kościele oddalonym kilkadziesiąt metrów od Wieczernika. Według wszelkich danych historyczno-archeologicznych tam właśnie Jezus Chrystus spożył z apostołami ostatnią wieczerzę. Chyba nigdy z takim wzruszeniem i skupieniem nie wypowiadałem słów „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy…”. W głowie kołatała również myśl: „Kilkadziesiąt metrów stąd, dwa tysiące lat temu, Jezus po raz pierwszy wypowiedział te słowa”. Jezus podczas ostatniej wieczerzy nie „wymyślił” czegoś zupełnie nowego...

więcej w kwietniowym "KnC" ks. Jacek Zjawin


Wielki Piątek: Skarb Kościoła pełen ciszy

Kościół też zawsze chronił przed zmianą to, co najświętsze. Dogmaty wiary są stałe, ale przecież poza tym wiele rzeczy w Kościele mogłoby podlegać zmianie. I choć mogłyby się zmieniać, to im ważniejsze, tym bardziej unika się zmian. Świetnie widać to na przykładzie modlitw. Używamy w nich słów, które dziś brzmią obco, np.: „owoc żywota Twojego”. Kto dziś na brzuch mówi żywot? Ale tak na wszelki wypadek nie zmienia się tłumaczenia, na którym wychowały się kolejne pokolenia. A jeśli się zmienia, to po kawałku, powolutku. W najważniejszej modlitwie Mszy św. i jednocześnie najstarszym zachowanym tekście liturgicznym – Kanonie rzymskim Kościół przez wieki zmienił tylko parę słów. Ostatnia zmiana polegała na tym, by do listy świętych dołączyć św. Józefa.
Wspominam o tym przy Wielkim Piątku, bo jego liturgia to jeden z najważniejszych skarbów Kościoła. To wokół śmierci (i zmartwychwstania) Chrystusa kręci się cała teologia...

więcej w kwietniowym "KnC" Michał Buczkowski


Wielka Sobota: Kulminacja, której potrzebujemy

Czterdzieści dni Wielkiego Postu znajduje swój finał w Triduum Paschalnym, ale z perspektywy ministranta najmocniej odczuwamy Wielką Sobotę. Od rana trwa adoracja, pilnujemy grobu Chrystusa, mamy czas na osobistą i jakże niecodzienną modlitwę. Jednakże chwile zadumy co jakiś czas przerywają nam tłumy z wikliną oczekujące uświęcenia pokarmów na wielkanocne śniadanie...

więcej w kwietniowym "KnC" Tomasz Błaszak

fot. Mushy/Adobe Stock