Popiół i diament

„Z prochu powstałeś, w proch się obrócisz!” – jak ja się bałem, kiedy pierwszy raz usłyszałem te słowa w kościele. I jak się dzisiaj zastanawiam, nadal wstrząsa mną ta jakże oczywista prawda. Człowiek – bardzo skomplikowany organizm z wielu pierwiastków, z duszą i ogromnymi ambicjami – po śmierci zmienia się nie do poznania, ciało ostatecznie znika. Proch, tylko tyle. Wyczytałem gdzieś, że niektórzy ludzie słono płacą, oddając swoich zmarłych nie do spalenia, ale… zamiany ich w diament. Jakkolwiek brzmi to niepokojąco, dla nas to piękne dopełnienie metafory życia na ziemi.
Środa Popielcowa, zwana dość powszechnie Popielcem, operuje bowiem bardzo wyrazistą symboliką. Kiedy szukamy źródeł tego dnia, próżno szukać śladów w Biblii. Wielokrotnie pojawia się motyw oczyszczającego ognia, mamy składanie ofiar całopalnych, Duch Święty ukazuje się pod postacią języków jakby z ognia – a efektem ognia jest właśnie popiół, przypominający o konieczności nawrócenia.

więcej w lutowym "KnC - Króluj nam Chryste"
Tomasz Błaszak

fot. Wesley Balten/Unsplash