Karol, święty na nasze czasy

Wybrałem go z trzech powodów. Pierwszy to ten, że św. Karol był patronem innego świętego – św. Jana Pawła II – Wielkiego, czyli Karola Wojtyły. W tym roku obchodzimy przecież setną rocznicę urodzin naszego wielkiego rodaka.
 
Podczas epidemii
Drugim powodem jest to, że św. Karol Boromeusz był arcybiskupem Mediolanu wtedy, gdy szalała w tym mieście epidemia – najprawdopodobniej – ospy w roku 1577. Mówi się nawet, że była to „epidemia św. Karola”. Nazywając ją tak, nikt oczywiście nie miał na myśli, jakoby to św. Karol Boromeusz ją wywołał. Wręcz przeciwnie. Czas epidemii pokazał wielkość osoby św. Karola, która znalazła swój wyraz w jego codziennym staraniu o dobro chorych. Nie zostawił chorych. Wraz z innymi kapłanami i ludźmi dobrej woli niósł on pomoc duchową zarażonym i umierającym. Do księży i zakonników mówił tak: jeżeli „Bogu Wszechmogącemu spodoba się, byśmy zostali dotknięci chorobą, a nawet śmiercią, jakże wielka czeka nas chwała, jaka nagroda!”. Był tym, który organizował pomoc medyczną, budując lazarety, remontując szpital, sprowadzając medyków do miasta. Sam angażował się – pisząc współczesnym językiem – w profilaktykę, prosząc o zachowywanie higieny, dezynfekowanie rąk octem, częste zmienianie ubrań. Zainicjował też wielki modlitewny szturm do nieba. Duże miasto stało się dużą świątynią. Przy dziewiętnastu ołtarzach ustawionych w różnych częściach miasta sprawowano nieustannie Msze Święte w intencji ustania zarazy oraz nawrócenia grzeszników.
 
ks. Jakub Dębiec
ceremoniarz prymasowski
 
Zadanie ks. Jakuba
Co to jest ryt? Dlaczego ryt ambrozjański nazywamy właśnie tak – ambrozjańskim. Czym różni się on od rytu rzymskiego, w którym sprawowana jest Msza sw. w naszych parafiach. Podyskutujcie o tym na zbiórce.

fot. Karol Boromeusz - Orazio Borgianni/Wikipedia