Lektorzy z gwizdkiem

(...)
Dwa tysiące kartek
Tomek pokazał już ponad dwa tysiące kartek. Tylko 50 z nich miało kolor czerwony. – Staram się tłumaczyć swoje decyzje, gdy widzę, jak ktoś mnie szanuje, jak nie, to rozchodzimy się w różne strony – mówi, dodając, że nigdy nie drży mu ręka, gdy musi wyrzucić kogoś z boiska. – Pewnie dlatego, że zanim zostałem arbitrem głównym, jako asystent posędziowałem około 60 meczów i otrzaskałem się z reakcjami piłkarzy, ławki rezerwowych, działaczy i trybun – przyznaje. Olek swoją pierwszą czerwoną kartkę pokazał sześć lat temu. – Zawodnik Miedniewiczanki Miedniewice dostał najpierw żółtą, a zaraz potem za pyskówkę czerwoną. Na początku przy tej żółtej jednak ręka mi zadrżała – wspomina. Chłopak pamięta też najbardziej dramatyczny mecz, który sędziował, jako arbiter główny. – W A-klasie Dar Placjencja podejmowała Olimpię Niedźwiado, a mecz był brutalny. Pokazałem dwie czerwone kartki, podyktowałem cztery rzuty karne, a gospodarze przegrali 4 do 5, więc trochę wyzwisk się nasłuchałem – opisuje. Tomek mimo dużo większej liczby gwizdanych spotkań w tak dramatycznych, jak ten opisywany przez Olka, nie uczestniczył. Jak mówi, ma sposób, by mecz nie wymknął mu się spod kontroli. – Znajduję jednego ze starszych mądrych zawodników w każdym zespole i nawiązuje z nim kontakt podczas meczu. Wtedy gdy zrobi się groźnie, on będzie moim sojusznikiem – tłumaczy...

więcej w wakacyjnym "KnC - Króluj nam Chryste"
Michał Bondyra

fot. R.Woźniak/KnC