Chuligan Bożego Miłosierdzia

Michał Bondyra
 
Naprzeciw mnie siada wysportowany facet po trzydziestce. Długie rękawy koszuli zakrywają liczne tatuaże, wspomnienie przeszłości. – Mam wydziarane dwa rękawki i plecy. Smoka z tych ostatnich chcę usunąć, bo nie ma nic wspólnego z chrześcijaństwem – tłumaczy. Większość z tatuaży ks. Pawła powstała w czasach, gdy był osiedlowym chuliganem. Tylko jeden – ten najważniejszy, zrobił sobie… będąc w seminarium. Na zwoju pergaminu wpisanego w anioła z hostią widnieje hebrajski napis: „Boże mój wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie, kocham Ciebie. Amen, Alleluja”. – To modlitwa, którą przez rok anioł przygotowywał Dzieci Fatimskie do spotkań z Maryją. Odmawiam ją codziennie jako akt strzelisty – wyjaśnia kiedyś osiedlowy chuligan z Czarnkowa, dziś namaszczony przez papieża Franciszka jeden z ponad tysiąca Misjonarzy Miłosierdzia.
 
Dwa światy
Etykieta: „Paweł – osiedlowy chuligan” obowiązywała przez sześć lat. – Siedzieliśmy na ławce, jedliśmy słonecznik, pluliśmy na chodnik, były też dziewczyny, imprezy, alkohol, bójki, narkotyki. To był mój chleb powszedni – wspomina przełom podstawówki i czas technikum. Ks. Paweł mówi mi, że z dwudziestki kumpli, tylko on i dwóch innych nie mieli problemów z prawem. – Jedni nazwą to łutem szczęścia, inni opatrznością Bożą. Myślę, że to było zdecydowanie to drugie – dopowiada. Ławeczka, impreza i używki były tylko jednak jedną częścią tamtego świata. Drugą była… ministrantura. – W piątek chodziliśmy do pubu, w sobotę impreza do nocy, w niedzielę rano kąpiel, śniadanie, eleganckie ubranie i do kościoła na Mszę służyć – szokuje. – Byłem facetem o dwóch twarzach, funkcjonowałem w dwóch różnych światach i w ogóle mi to nie przeszkadzało. Pewnie dlatego, że miałem bardzo luźne podejście do grzechu, a jak miałem jakieś wyrzuty, szybko odkreślałem je grubą kreską – dodaje. W pewnym momencie Bóg powiedział mu stop. – Dał wybór: albo dalej płyniesz z nurtem, albo autentycznie coś zmienisz – przyznaje.
 
Wypadek
Fiat 126p to był wtedy najbardziej popularny samochód w Polsce. Malucha miał też student leśnictwa Paweł Bogdanowicz. Pewnego dnia, gdy jak zwykle wracał nim z nadleśnictwa, nieoczekiwanie jadący z przeciwka ford transit zmienił pas i z impetem wbił się w maleńkie auto 21-latka. – Mój Anioł Stróż miał co robić, bo mimo że Transit zatrzymał się na silniku mojego malucha, który jest z tyłu, z wypadku wyszedłem praktycznie bez szwanku – do dziś kręci z niedowierzaniem głową. – Gdybym nie przyjął wtedy pozycji, której nauczyłem się, trenując sztuki walki, pewnie dziś byśmy nie rozmawiali – dopowiada. Filipin wspomina, jak stojąc obok, usłyszał słowa policjanta, który prosi „o czarny worek dla denata z malucha”...

więcej w kwietniowym numerze "KnC - Króluj nam Chryste"
Michał Bondyra

fot. arch. ks. P. Bogdanowicza