Pasiasta jedynka

Żywy słupek
Dziś w dobie orlików, najwyższej jakości piłek i innej maści doskonałego piłkarskiego sprzętu takie granie w gałę, jakie opisywał mi pan Eugeniusz Mróz, przyjaciel z wadowickiego gimnazjum i sąsiad Karola „Lolka” Wojtyły, który po latach został najpierw papieżem, a potem świętym, dla wielu nastolatków jest nie do pomyślenia: „Wtedy młodzież nie dysponowała ani salami gimnastycznymi, ani boiskami. Na rogi bramek stawialiśmy tornistry albo kamienie”. Jak wspomina przyjaciel Jana Pawła II z dzieciństwa, na jeszcze inny pomysł wpadł Edmund starszy o 14 lat brat przyszłego świętego. – Mundek, jak grał w piłkę, to zabierał na mecze ze sobą czteroletniego Lolusia. Grał na pozycji obrońcy, a Lolusia stawiał jako słupek. Często piłka godziła w ten żywy słupek, a mały Loluś się przewracał, zbierał się jednak i dalej pełnił tą swoją funkcję – wspomina pan Mróz. Mimo tak drastycznego początku Karol zwany powszechnie Lolkiem do piłki nożnej się nie zniechęcił. Wręcz przeciwnie, zapał do niej ogromną pasją. I kto wie, jakby daleko w niej zaszedł, gdyby nie najpierw miłość do teatru, a potem kapłańskie powołanie...

więcej w kwietniowym numerze "KnC -Króluj nam Chryste"
Michał Bondyra

fot. cracovia.pl