Saksofon kluczem do świata Boga

Uwielbia piłkę nożną. To dzięki niej znajduje wspólny język z dzieciakami, ministrantami w parafii pw. św. Stanisława Kostki na poznańskich Winiarach, ale i ludźmi, którzy są daleko od kościoła, jak choćby z chłopakami z alkoholowych rodzin pełnych przemocy w Mosinie. Z innymi – tak jak z młodzieżą z duszpasterstwa – rozmawia o Bogu językiem muzyki za pomocą swojego ukochanego saksofonu, który od 20 lat towarzyszy jego codzienności.
 
Przez tatę
Franciszek – tak ma na imię tragicznie zmarły dziesięć lat temu tata ks. Michała. To on zawsze jemu i jego dwóm starszym siostrom powtarzał, by stawiali na sport i muzykę. – Ja chciałem, ale nie mogłem, wy możecie, więc to wykorzystajcie – mawiał. Tomiak senior miał patent żeglarza i o profesjonalny sport sam się ocierał w liceum, a potem na studiach. Nie dziwi więc, że zaraził sportem Michała, któremu wykupywał lekcje tenisa. Dzięki niemu jeszcze dziś jako ksiądz przy każdej wolnej okazji gra w piłkę. I na… saksofonie. – Byłem w podstawówce, gdy tata zapisał mnie i moje dwie siostry na prywatne lekcje gry na keyboardzie. Dwa razy w tygodniu woził nas na nie pięć kilometrów z Tłoków do Wolsztyna, a potem po nas przyjeżdżał – wspomina ks. Michał. – Mobilizował nas, byśmy się angażowali – dopowiada. Szybko okazało się, że największy talent z całej trójki ma właśnie Michał. To jemu na jednej z lekcji gry nauczyciel powiedział: „Nie ma już sensu byś do mnie przychodził, weź inny instrument”. – Zauważył we mnie potencjał – tłumaczy ks. Michał.

więcej w styczniowym numerze "KnC - Króluj nam Chryste"
 
Tekst i zdjęcia Michał Bondyra