Za przykładem Dawida

„Rozmowa o naszym kole, bez wspomnienia o Dawidzie jest niemożliwa” – potwierdza Wojtek Hasiński, prezes ministrantów w parafii św. Rodziny na poznańskim Łazarzu. Z Łukaszem Cybulskim chodzili razem do przedszkola. Wtedy po raz pierwszy poznał starszego o trzy lata brata – Dawida. – Odkąd pamiętam, emanował od niego spokój. To go wyróżniało – wspomina zmarłego kolegę. – Sprawy ministranckie były dla niego priorytetem, zawsze angażował się w nie całym sobą. W ten sposób pomagał nam w tym, by poczuć się odpowiedzialnym za to, co robimy – dodaje obecny prezes. Wojtek do dziś przed ważnymi uroczystościami kościelnymi, ale i zdarzeniami w życiu rozmawia z Dawidem. – Proszę go o podpowiedzi, bo wierzę, że teraz jest w niebie – przyznaje. Ministrancka droga Dawida Grzegorzewicza, dziś wiceprezesa ds. liturgii, też zaczęła się od starszego z braci Cybulskich. – Prowadził mnie jako kandydata. Był wtedy dla nas ministranckim guru. Trudno mu się było przeciwstawić. Zawsze był pewny swoich racji. Wynikało to jednak nie tylko z ogromnej wiedzy liturgicznej, ale i głębokich przemyśleń i wewnętrznej dobroci – mówi. Potwierdza to Wojtek Hasiński, wspominając teologiczne dyskusje Dawida – wtedy licealisty z ks. Waldemarem Babiczem. – Ks. Waldemar uchodzi za liturgistę przez duże „L”, a Dawid nie miał problemów, by rozmawiać z nim o liturgii, jak równy z równym – przyznaje. Wspomina go jako perfekcjonistę w każdym detalu dotyczącym liturgii: „To on namówił ks. Waldemara, by rozlatujący się mszał zastąpić nowym”.

więcej w lutowym numnerze "KnC - Króluj nam Chryste"

Michał Bondyra

fot. J. Tomaszewski/KnC - zdjęcie 1: wspólnota ministrancka z poznanskiej św. rodziny, zdjęcie 2: Łukasz Cybulski - brat tragicznie zmarłego Dawida przy jego zdjęciu i życiorysie w ministranckiej salce jego imienia.