Kasa na wspólnotę – nie tylko dla księdza

Temat piątego przykazania kościelnego „Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła” rozpocznę przywołując postać św. Cypriana, który był biskupem w Kartaginie i zginął śmiercią męczeńską w 258 r. Z zapisów historycznych wiemy, że był bardzo dobrym pasterzem, oddanym całym sercem tym, których do Boga prowadził. Miłość do Kościoła i odpowiedzialność za drugiego człowieka kazała mu upomnieć pewną zamożną kobietę, która przyszła na Eucharystię bez daru i przyjmowała część z ofiary, którą złożył ubogi. Chcąc to wydarzenie lepiej zrozumieć, wyobraźmy sobie, że pewien ksiądz proboszcz upomniał bogatą kobietę za to, że nic nie dając na składkę przystąpiła do Komunii. Potraficie sobie wyobrazić taką sytuację w dzisiejszych czasach? Czy zatem święty Cyprian się mylił?
Nie, święty biskup się nie mylił. W czasach, gdy on żył wszyscy, którzy przychodzili na Eucharystię, przynosili ze sobą rozmaite dary. Część z nich, jak chleb i wino, wykorzystywano do celebrowania liturgii. Resztę, która została, rozdzielano między potrzebującymi danej wspólnoty. Było zatem z punktu widzenia wspólnoty czymś nagannym, że osoba, która wiele posiadała, nie tylko niczym się nie podzieliła, ale jeszcze skorzystała z tego, co przynieśli mniej zamożni od niej. Wobec takiej niesprawiedliwości biskup nie mógł milczeć.

Marszruta złotówki
W naszych czasach jest także czymś niesprawiedliwym korzystanie z tego, co wspólnota Kościoła oferuje, bez woli jednoczesnej troski o tą wspólnotę. W porównaniu z przeszłością zmieniły się jednak formy wyrazu tej troski. Już nie przynosimy darów w naturze, lecz najczęściej pieniądze. Są one dziś najpopularniejszym i najprostszym wyrazem troski o daną wspólnotę i jej potrzeby. Choć pieniądze nie są w życiu najważniejsze, i nie wszystko można za nie kupić (zdrowie, pokój sumienia), to jednak żyjemy w świecie, w którym wszelkie należności i zobowiązania płaci się właśnie pieniędzmi.
Jakie zatem potrzeby ma wspólnota Kościoła?

więcej w grudniowym numerze "KnC - Króluj nam Chryste"

ks. Jakub Dębiec

fot. R. Woźniak